Ruben Duivenvoorden over Backcasting
Ruben Duivenvoorden is boer aan de Oldijk in Ezinge en nam deel aan het project Backcasting en kijkt terug op een interessant project:
“In het begin vroeg ik mij af waar het allemaal toe moest leiden. Uiteindelijk kwamen er aardige beelden uit. Waar kunnen we naartoe met de bedrijven…”
De boerderij van Duivenvoorden aan de Oldijk in Ezinge
“We begonnen met de trends… wat leeft er? Wat wil de samenleving? Welke wensen zijn er? En waar zou dat toe kunnen leiden? Op die manier zijn we aan hele interessante beelden gekomen. En in de loop van het project werden we steeds concreter.”
“Wij hadden hiervoor een gangbaar bedrijf. Zes jaar geleden hebben we een biologisch bedrijf overgenomen. Dat is denk ik een goede keuze geweest. Ik sta erachter en vind biologisch boeren interessant. Maar als je kijkt naar de hele sector dan is het moeilijker omdat niet iedereen kan en wil wat ik gedaan heb. Lastig omdat je dan ook met politieke keuzes te maken krijgt. Met beleid of wanbeleid waar je mee te maken hebt. Ik heb dat ook wel gezegd; we kunnen van alles bedenken, maar of het realistisch is en of de politiek ook zo lang achter die keuzes wil blijven staan, dat is natuurlijk weer een ander verhaal.”
“Wat er uit de beelden komt is dat er best een extensivering zou kunnen ontstaan in de agrarische sector. Mits daar voldoende, vooral financieel, draagvlak voor is. Je kunt op grond van een prijs van € 60.000 per bunder niet zomaar zeggen, ‘vooruit ik koop er nog een paar bij en ik ben extensiever en ik boer vrolijk verder’. Daar is in het verleden in ieder geval de melkprijs niet goed genoeg voor geweest.”
“Wat ik zelf zou willen is nog minder input. We hebben het heel veel gehad over de afhankelijkheid van kunstmest en voerleveranties. Nou hebben wij als bioboer natuurlijk niet met kunstmest te maken. Ik zou wel wat minder krachtvoer willen voeren. Dan gaat de productie omlaag maar je kosten ook. Maar als ik dat ga uitrekenen dan komt dat niet goed. Ik heb het al meerdere keren berekend maar dan doe ik mijzelf gewoon tekort.”
“Eigenlijk zou je aan een melkstroom moeten werken die puur op gras gebaseerd is, en dan het krachtvoer helemaal moeten weglaten. Maar dan moet je echt wel over een melkprijs van tachtig of negentig cent gaan praten. Ik heb het gevoel nog niet dat daar markt voor is. Omdat er al zoveel verschillende melkstromen zijn.”
“De consument moet uiteindelijk kiezen. De vraag is dus of het verschil groot genoeg is om het prijsverschil te overbruggen. Daarnaast kun je als bedrijf individueel die keuze maken en dan ga je zelf die melk verwerken tot kaas of yoghurt of ijs. En dan moet je dat zelf allemaal gaan vermarkten. Dat is voor mij echt een stap te ver. Wij hebben een tweede tak op het bedrijf, dat is agrarisch loonwerk. We hebben echt de handen vol.”
“Als je ook nog moet gaan produceren en een winkel moet drijven dan kom je niet meer aan boeren toe. En het moet ook in je zitten. Dan zouden de huidige melkverwerkers dat op moeten pakken en dat zie ik nog niet gebeuren. We lopen er regelmatig tegenaan dat de consument het ene roept en wil, totdat ze in de winkel zijn en toch een andere, goedkopere keuze maken. Daar hebben we mee te maken en dat maakt het heel lastig.”
“Is het project backcasting ook voor een gangbare boer interessant? Ja zeker wel. We hebben uiteindelijk vier typen bedrijfssystemen geschetst. Daar hebben we ook bij gezegd hoe veel procent van de bedrijven dat zal gaan doen. En dan blijven de grote intensieve bedrijven, die de mogelijkheid hebben om de hoge kosten en de grondprijs het hoofd te bieden, de boventoon voeren. Zeker in het noordelijke deel van het Westerkwartier. De kwaliteit van de grond is hier wat beter en de prijs is ook veel hoger. “
“Richting scholen ligt er ook nog een kans. Het onderwijs is nog heel gebaseerd op het verleden en niet erg toekomstgericht. Als jongens hier met een gangbare gedachte komen, hebben ze wel eens een heel ander beeld bij bioboeren. Daar is nog wel wat werk te verzetten.”